எனக்கு 22, என் தங்கைக்கு 20 ஆகும் வரையில் எங்களுக்குள் அந்த மாதிரி ஒரு உணர்வு தோன்றவில்லை. எப்போதும் போல் கேலி, கிண்டல் பேசி, சிரித்து, சீண்டி விளையாடிக் கொண்டிருந்தோம். அன்றைய இரவில் என் தங்கை என் மடியில் படுத்து என் மார்பு காம்பை கையில் சீண்டி வாயில் கவ்விய போது நான் விம்மி பெருத்து முட்டி நிற்கும் முலைகளை கையில் பிடித்து பிசைந்து உருட்டினேன். அப்போது அவள் நைட்டி இடைஞ்சலாக இருக்க அதை உருவி விட்டு சிம்மீஸோடு அணைத்து தூக்கிக் கொண்டு பெட்ரூமுக்குள் சென்றேன்.
தங்கையை அம்மணமாக்கி அவள் முலைகளை வாயில் கவ்வி சப்பிய போது அவள் என் எழும்பிய சுன்னியை பிடித்து ஏக்கத்தோடு பார்த்து வாயில் கவ்வி ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். இது என் தங்கையாக காம மங்கையா என்று எனக்கே சந்தேகம் தான். காமத்தை கற்றுகொடுக்க வயசும் வாலிபமும் போதும். உள்ளுக்குள் சுரக்கும் செக்ஸ் ஹார்மோனை வூடுகட்டி ஆடி நமக்கே செக்ஸ் கிரவுண்டில் இறக்கி விட்டு சிக்சர் அடிக்க செய்துவிடும். அப்படித்தான் நானும் தங்கையும் அம்மணமாக கட்டில் உருண்டு பிரண்டோம்.
அவள் என் சுன்னியை சப்ப, நான் அவள் கன்னிக்கூதியை வாயில் வைத்து சப்பி சுவைத்தேன். பிறகு அவளை மேலே தூக்கி போட்டு அணைத்த போது அவளே என் சுன்னியை பிடித்து அவள் கன்னித்துளைக்குள் சொருக முயன்று முடியாமல் புரண்டு படுக்க, நான் இப்போது என் தங்கை மேல் ஏறி படுத்து, என் கன்னிக்கோலை அவள் கன்னித்துளைக்குள் நுழைத்தேன். லேசா, மெதுவா இடிக்க இடிக்க தங்கையின் கன்னித்திரை விலகி காமவாசல் திறந்தது.
இருவரும் அன்று கணவன் மனைவியான அங்கீகாரத்தில் மூன்று முறை சுகத்தை அனுபவித்து விட்டு சுகமாய் அணைத்துக கொண்டு படுத்தோம். அன்று தான் எங்களுக்கு முதல் உறவு, முதல் இரவும் கூட. எங்களின் நினைவுகள் அப்போது பின்னோக்கி பயணித்தது.
நான் பள்ளி படிப்பை முடித்து சென்னை கல்லூரியில் ஹாஸ்டலில் தங்கி படித்து காம்பஸில் தேர்வாகி பெங்களூரில் ஒரு ஐடி கம்பெனியில் வேலைக்கு சேர்ந்தேன். அனேகமாக என்னோட இன்ஜினியரிங் முடித்த பேட்ச் தான் அதிர்ஷ்டமானவர்கள் என்று கருதுகிறேன்.
அதற்கு பிறகு ஐடி கம்பெனிகள் முழித்துக் கொண்டு விட்டன. கேம்பஸ் இன்டர்வியூக்களையும், என்ஜினியரிங்க பசங்களை கொத்து கொத்தாக வேலைக்கு எடுப்பதையும் குறைத்துக் கொண்டு விட்டார்கள். அதற்கு பதிலாக அவர்கள் கவனம் 12வது வகுப்பை நல்லமுறையில் முடித்தவர்கள் மீது திரும்பி விட்டது. சில அறிவியல், கணக்கு படித்து கம்ப்யூட்டர் அறிவுள்ள பட்டதாரிகளையும் கூட வேலைக்கு எடுக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.
என்ன காரணமென்றால் என்ன தான் இன்ஜினியரிங் படித்தாலும், படித்த படிப்பிற்கும் செய்யப்போகும் கணினி சார்ந்த சாஃப்ட்வேர் அல்லது ஹார்ட்வேர் அல்லது டேட்டா பிராசசிங் வேலைக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. பொறியியல் படிப்பு ஒரு விசிட்டிங் கார்ட் போலத்தான். அவர்களை தேர்ந்தெடுக்கும் கம்பெனிகள் பல கோடி செலவழித்து, மூச்சு திணற டிரெயினிங் வேறு கொடுத்து தான் வேலையில் அமர்த்த வேண்டிய சூழ்நிலை. மேலும் என்ஜினியரிங் படித்தவர்களுக்கு ஒரளவுக்கு டீசன்ட்டான சம்பளமும கொடுக்கவேண்டிய நெருக்கடி.
அதனால் சுதாகரித்த ஐடி நிறுவனங்கள், 12வது பள்ளி படிப்பை முடித்து நல்ல ஸ்கோர் பண்ணியவர்களுக்கு ஒரு நுழைவுத் தேர்வை வைத்து அவர்களை நேரடியாக டிரெயினியாக அமர்த்தி, சம்பளத்துக்கு பதிலாக ஸ்டைஃபன்ட் கொடுக்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்களுக்கு பணி பயிற்சியும், வார இறுதி நாட்களில் அவர்கள் மேற்கொண்டு இன்ஜினியரிங் அல்லது துறை சார்ந்த வேறு டிகிரி படிக்கவும் அவர்களை சுயநிதி கல்லூரிகளில் தங்கள் செலவில் ஸ்பான்சர் செய்து, வீக் எண்ட் அல்லது ஈவ்னிங் கோர்ஸில் படிக்கவைத்து அவர்களை பட்டதாரிகளாக்க தொடங்கினார்கள். அதற்கு நல்ல பலனும் மேலும் ஐடி கம்பெனிகளின் சம்பள மற்றும் பயிற்சி செலவுகளும் வெகுவாக குறைந்தன.
என் தங்கை 12வது முடித்தபோது இதை அறிந்த நான் என் நிறுவனம் நடத்திய நுழைவுத் தேர்வில் கலந்து கொள்ள வைத்தேன். அதற்கு முன்பே அவளை பெங்களூருக்கு அழைத்து வந்து என்னோடு பிளாட்டில் தங்க வைத்து அவளை தயார் படுத்தினேன். அவளும் நுழைவுத் தேர்வில் எளிதாக தேர்வாகிவிட என் நிறுவனத்திலேயே வேறொரு பிரிவில் டிரெயினியாக வேலைக்கு சேர்ந்தாள். மேலும் அவள் செலவுகளை செய்து கொள்ள ஸ்டைஃபண்டும் கிடைத்தது. என் தங்கையும் என்னோடு ஒரே பிளாட்டில் தங்கிக் கொண்டு தொடர்ந்து வேலை செய்து கொண்டு மேற்கொண்டு டிகிரி படிக்க ஆரம்பித்தாள்.
லைஃப்ல ரொம்பலாம் மேதாவியாக அல்லது ஸ்மார்ட்டாக இருக்கிறோம் என்று யாரும் மார்தட்டிக் கொள்ள முடியாது. மேலேயிருந்து ஒருத்தன் நம்ப கழுத்தில கயிற்றை கட்டி ஆட்டுவிக்கிறான். நாம் நம் அறிவு வளர்ச்சி அல்லது அனுபவத்தால் ஒரு கதவை திறந்தால் கடவுள் மெயின் வாசலை மூடிவிடுவான். காரணம் அவன் இந்த பூமியில் பல மனிதர்களுக்கும் படி அளக்க வேண்டியது இருக்கிறது. எல்லா சுகத்தையும், சந்தோஷத்தையும், நிம்மதியையும் நமக்கு மட்டுமே அள்ளி கொடுத்து விட்டால் என்னாகும். இந்த பூமியில் இன்னும் படைத்தவனை நம்பி பல கோடி மனிதர்கள் இருக்கிறார்களே..
அதனால் அந்த ஆண்டவன் உனக்கு படி அளந்தது போதும் இனிமேல் நீ உன் எதிர்காலத்தை பார்த்துக் கொள் என்று நினைத்தானோ என்னவோ ஊரில் இருந்த அம்மாவும், அப்பாவும் ஒரு திருமணத்திற்கு பக்கத்து ஊருக்கு காரில் போகும் போது விபத்துக்குள்ளாகி இருவரும் இறைவனடி சேர்ந்தார்கள். இன்பமாக போய் கொண்டிருந்த எங்கள் வாழ்வில் பேரிடி இறங்கியது. நானும் தங்கையும் துடித்துப் போனாம். யார் யாருக்கு ஆறுதல் சொல்வது? ஏற்கனவே நாங்கள் இருவரும் ஒண்ணு போல் சொல்லி வைத்த மாதிரி லைஃபில் செட்டில் ஆனதை வயிற்றெரிச்சலோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்த எங்கள் நண்பர்கள், உறவினர்களுக்கு கூட எங்களின் சோகம், உள்ளுக்குள் சின்ன சந்தோஷத்தை ஏற்படுத்தியது.
சிலர் தங்கை வேலையில் இருந்து நிறுத்தி விட்டு, இருக்கும் வீடு வாசலை விற்று கல்யாணத்தை நடத்து என்றெல்லாம் ஐடியா கொடுக்க அப்போதைக்கு கணத்த இதயத்தோடு பெற்றோரிகளின் ஈமச்சடங்கை முடித்து விட்டு, வீட்டை லீசுக்கு விட்டுவிட்டு எங்கள் வேலையை பார்க்க பெங்களூருக்கு திரும்பினோம். வேலை மட்டுமே ஒரே ஆறுதல் ஆகிவிட காலமும் உருண்டோடியது.
கடவுள் மீண்டும் கருணை காட்டினான். பெங்களூரில் சொந்தமாக ஒரு ஃபிளாட்டை வாங்க முயன்றேன். ஊரில் லீசுக்கு விட்ட விட்டை விற்கு, மேற்கொண்டு வங்கி கடனை பெற்று அந்த வீட்டை வாங்கினோம். ஆனால் அப்போது கூட தங்கையிடம் “உனக்கு கல்யாணம் செய்து வைத்துவிடவா, கையில காசு வந்து விட்டது. உனக்கும் வருமானம் இருக்கிறது. ஓரளவுக்கு வரதட்சனை கொடுத்து, இருக்கும் பணத்தை வைத்துக் கொண்டு ஒரு சிம்பிளான கல்யாணத்தை முடித்து விட முடியும், பண்ணி வைக்கவா?” என்று கேட்ட போது, தங்கைக்கு கோபம் வந்து விட்டது.
“அதெப்படி நீ என்னை மட்டும் பிரித்து பார்க்கவாம். அப்பா, அம்மா விட்டுட்டு போன மாதிரி நீயும் தனியா போகலாம்னு பாக்குறியா. உனக்கு ஆசைனா நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கோ எனக்கு எந்த ஆட்சேபணையும் இல்லை. ஆனா தயவு செய்து என்னை உன் பக்கத்தில் வைத்துக்கொள். எனக்கு நினைவு தெரிந்து நீ தான் படிப்பில இருந்து வேலை வரைக்கும் வழி காட்டியிருக்கே. இனி மிச்ச வாழ்க்கையையும் அப்பா, அம்மா நினைவுகளோடு உன்னோடவே கழிக்க ஆசைபடுகிறேன்“ என்று சொன்னபோது இருவரும் கணகலங்கி கட்டியணைத்து ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டோம்.
அதற்கு பிறகு நான் தங்கையின் கல்யாணத்தை பற்றி பேச்சே எடுக்கவில்லை. காலம் வேகமாக உருண்டு எங்கள் காயங்களை மெல்ல மெல்ல ஆற்றியது. இருவரும் கை நிறைய சம்பாதித்துக் கொண்டு பெங்களூரில் சொந்த பிளாட்டில் நிம்மதியாக வாழத் தொடங்கினோம். நகரத்தில் ஒரு சுகம் சுதந்திரம் தான். இங்கே நம்மை உற்சாகப்படுத்தவும், உதாசீனப்படுத்தவும் யாரும் கிடையாது. அதுவே பெரிய நன்மை தான்.
நாங்கள் அண்ணன் தங்கை ஜோடியாக ஒரே வீட்டில் வாழ்ந்தாலும், சிலர் அவர்கள் மனசுக்குள் கணவன் மனைவியாக நினைத்துக் கொண்டாலும் யாரும் எங்களிடம் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை பற்றி விசாரித்ததே இல்லை. நாங்கள் இருவரும் யாராவது எங்கள் உறவைப் பற்றி அல்லது தனியாக ஒரே வீட்டில் இருப்பதை பற்றி கேட்டு விடுவார்களோ என்கிற பயமும், பதட்டமும் கூட இல்லை. அதுவே எங்களுக்கும் செளகரியமாக இருந்தது.
மெதுவாக எங்கள் வாழ்க்கை அடுத்த கட்டத்தை நோக்கி நகர ஆரம்பித்தது. ஓரளவுக்கு சோக பாரத்தை இறக்கி வைத்த பிறகு, சம்பாதிக்கும் சந்தோஷத்தில் சுகமாக வாழ இருவரும் ஆசை பட்டோம். விடுமுறை நாட்களில் இருவரும் வீட்டை பராமரித்து, தேவையான இன்டீரியரை செய்து அதை நாங்கள் வாழும் கோவிலாக, சொர்க்க வீடாக மாற்றினோம். பெங்களூரில் எங்கள் பட்ஜெட்டில் அப்போது சிங்கிள் பெட்ரூம் வீட்டை தான் வாங்க முடிந்தது. அதுவே அப்போது பல லட்சங்களை தாண்டி விட்டது.
முன்பு வாடகைக்கு இருந்த ஃபிளாட் டபுள் பெட்ரூம் என்பதால் அங்கே இருவரும் தனித்தனி பெட்ரூமில் புழங்கிக் கொண்டோம். அப்போது கூட தங்கை பயந்து கொண்டு ஹாலில் டிவி பார்த்துக் கொண்டே சோபாவில் படுத்து தூங்கி விடுவாள். அவளை எழுப்பி சில நேரம் தூக்கி அவள் பெட்ரூமில் படுக்க வைத்து விட்டு திரும்புவதற்கும் அவள் எழுந்து எனக்கு முன்னாடி ஓடி வந்து என் பெட்ரூமில் படுத்துக் கொள்வாள். நானும் வேறுவழியில்லாம் அவளுக்கு தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து நானும் தூங்கி விடுவேன்.
ஆனால் இப்போது சிங்கிள் பெட்ரூம் அதுவும் பெங்களூரின் மத்திய பகுதியில் எங்கள் கம்பெனிக்கு மிக அருகில் என்பதால் என் தங்கை இந்த பிளாட்டை பார்த்த உடனேயே வாங்கி ஆகவேண்டும் என்று அன்புக் கட்டளை போட்ட பிறகு தான் நானும் அந்த வீட்டை வாங்கினேன். இருவரும் ஜோடியாக வீட்டை அலங்கரித்து, தேவையான ஃபர்னிஷிங் செய்து எங்கள் கனவு இல்லம் போல் மாற்றினோம். வழக்கம் போல் தங்களை ஹாலில் டிவி பார்த்து விட்டு தூங்கி விட இப்போது அவளை நானே தூக்கி இருக்கும் ஒரே பெட்டில் படுக்க வைத்து பக்கத்தில் படுத்துகொள்வேன்.
ஒரு நாள் இரவு, கம்பெனியில் தங்கையின் திறமையை பார்த்து வேலையை நிரந்தமரமாக்கி அவளுக்கு மாத சம்பளத்தை அறிவித்தார்கள். தங்கை போனில் சொல்ல அந்த நாளை கொண்டாடி மகிழ, தங்கையை அழைத்துக் நாங்கள் அடிக்கடி போகும் கோவிலுக்கு போய் அர்ச்சனை செய்து கொண்டோம். கோவில் வாசலிலேயே தங்கை நிறைய பூவை வாங்கி தலையில் வைத்துக் கொண்டாள். பிறகு அங்கிருந்து ஷாப்பிங், டின்னரை முடித்து விட்டு வீட்டுக்கு திரும்பினோம்.
அன்று இரவு இருவருமே செம ஹாப்பி மூடியில் இருந்தோம். வீட்டு பூஜை அறையில் நாங்கள் மாட்டி இருந்த அப்பா, அப்பா படத்தை வணங்கி விட்டு, ஹாலில் கொஞ்ச நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்த போதே சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த என் தங்கை என் மடியில் படுத்துக்கொண்டாள். நானும் அவளை தலையை கோதிவிட்டு குனிந்து அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டேன். அப்போது இருவருக்கும் ஏற்பட்ட அந்த ஏகாந்த உறவை எப்படி எழுதி விளக்குவது என்று புரியவில்லை.
அப்போது நான் இடுப்பில் வெறும் ஷார்ட் மட்டும் போட்டிருந்தேன். என் தங்கை நைட்டியில் இருந்தாள். நான் நெற்றியில் முத்தமிட்டதும் என் தங்கை புரண்டு அவள் முகத்தை என் பரந்த மார்பில் தேய்த்து சூடேத்த ஆரம்பித்தாள். அவள் கையால் என் மார்பு காம்பை நிமிட்டி கொண்டே என் காம்புகளை நாக்கில் நிமிட்டி நக்கி விட, அங்கே பாச உணர்வு மெதுவாக கரைந்து எங்களுக்குள் காம உணர்வு கிளர்ந்து எழ ஆரம்பித்தது. தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் பல சோதனைகள், போராட்டங்களை மீறித்தான் அப்படி ஒரு வாழ்க்கையை எங்கள் தனி முயற்சியால் நாங்களே நிர்மாணித்துக் கொண்டோம்.
அதனால் வருங்கால வாழ்க்கையும் நாமே நிர்மானித்துக் கொள்வோம். இதில் 3வது மனதர்களுக்கு என்ன வேலை என்று என் தங்கை நினைத்து இனி நம் வாழ்க்கை நமக்கானது என்று நினைத்து தான் அப்படி மனதளவில் சேர்ந்து வாழும் நாங்கள் சமூக பார்வையை உடைத்து அன்று உடலளவில் இணைந்து சங்கமித்து வாழ்க்கை துணைகளாக மாறினோம்.